Via Egnazia (dag 4)
Vandaag de eerste tekenen van de route. Een straat met de naam via Egnazia. Dan moet ik goed zitten. Ik zit ook goed, maar vanaf dit moment moet ik van mijn fiets af en met mijn extra 45 kg ruim 200 hoogtemeters omhoog duwen. Ik besluit dat ik het overige deel van de route van Klaas en Ellen vd Poel niet meer volg. De binnenwegen zijn (meestal) goed maar gewoon niet te fietsen, tot 6% gaat prima, tot 8% is sprinten, maar boven de 10 gaat gewoon niet. Ik besluit de prachtige provinciale wegen te volgen, op de ochtend- en avondspits na is er toch geen kip op de weg. Vandaag doorkruis ik de Appenijnen, die hier niet veel hoger zijn dat 800 meter. Ca 30 gr. en een lekkere frisse wind. Waar ze van leven die Italianen, ik weet het niet. Er wordt weinig gewerkt. Wat tabak en tomaten. De dag eindigt in Troia, een prachtig oud stadje, zonder hotels maar wel een pellegrino hospitaal. Ook hier ben ik de enige, op wat bouwvakkers na, die het (nieuwe) hospitaal aan het renoveren zijn. Ik had me er mentaal op voorbereid, maar dit is echt wat anders dan de routes naar Spanje.
Je weet dat de regel van Benedictus is gebaseerd op een ritme van acht uur bidden, acht uur werken en acht uur rusten. Als je het bidden en werken samen laat vallen (in geval Hein: het fietsen en bidden?) dan heb je het hoogste bereikt: 'ora et labora' en dan red je ook wel die 10% als je die straks weer tegenkomt.
Zet hem op Hein, het zijn nu al mooie verhalen.