Trots op mijn Koga (dag 16)

Vanmorgen zonder ontbijt vertrokken. Dat doe ik wel vaker, maar deze keer fopt het me. Het werd zo'n afziendag die elke reis wel een keer voorkomt. Tien dorpen achter elkaar geen enkele voorziening. Na een uur een Griekse koffie met een cakeje en om 12.00 uur ontbijt in een 4-sterren hotel op de route. De noodrandsoenen waren er nog en water had ik wel genoeg bij. Ik drink zo'n 5 liter per dag. Gortdroog landschap met alleen maar katoenplantages. Dan moet ik beslissen of ik 20 km door het kustgebergte ga. De serveerster in het hotel zegt dat het een goede weg is. Niet dus, die weg heeft ze zelf nooit gezien, een grote klimtocht met bijna 800 hoogte meters klimmen over gravel en rotsbrokken. Dwars tussen de oude ruines van een oude griekse stad die zich uitstrekt over een kustlijn van 10 km. Wat ben ik trots op mijn Koga die me tot nu toe niet in de steek laat. Hij sputttert soms wel en gooit van ergenis zijn ketting er wel eens af. Maar hij blijft lopen. De laaste 20 km naar Alexandropoli gaan makkelijk. Het is vandaag weer heel heet zonder wind. Het hotel wat ik pak heet PARK (en het park heet Egatia). Ik doe het er niet speciaal om maar het overkomt me. Het herinnert me waarom ik hier aan begonnen ben. Nog drie dagen. Morgen de grens over. Vanavond nog even met Mirjam skypen of we ons hotel in Istanbul annuleren. Het ligt wel erg dicht bij het Taksimplein.