Albanie (dag 7)

Reizen met en boot is wel het langzaamste dat er bestaat. Uren te vroeg aanwezig, om 8 uur inschepen en dan nog 4 uur wachten voordat alle vrachtouto's en bussen achteruit in het schip zijn geladen. Overigens vertrekken er 4 schepen achter elkaar naar Durres. Ik vind het spannend, hele bussen met opa's en oma's (in klederdracht) die op bezoek zijn geweest bij hun kinderen in Italie en gastarbeiders uit heel Europa. Met honderden liggen ze op de grond te slapen, de meeste hutten zijn leeg. Ik slaap 3 uur, elke tien minuten wakker. Om 4.30 uur kijk ik naar de zonsopkomst.

De aankomst in Albanië (07.00 uur) is zoals verwacht; bedelende kinderen, leurende taxichauffeurs. Daar sta je dan op een groot industrieterrein, op kompas (letterlijk) naar het zuiden en al fietsend ebt de spanning wat weg. Het is niet veel anders dan Italië. Iedereen leeft hier op straat.Wat geld gewisseld en ontbijt gekocht (uitsmijter).De route naar Elbasan (89 km) gaat grotendeels over 2-4 baans autoweg, die de stad uit wel langzaam rustiger wordt. In Durres moetje niet wezen.

Elbasan is mooi, een levendige studentenstad van 180.000 inwoners. Mensen zijn nieuwsgierig, vriendelijk en zeer behulpzaam. Bijna iedereen groet. Ik wordt bij het eten in de stad uitgenodigd door 3 neven. We spreken Duits en Engels. Eentje is professor Frans die mijn zijn gezin gaat emigreren naar Canada, de ander werkt in Bremen, de derde in Pisa (Italië). Het is triest,ze zijn zo trots op hun Albanië en ze moeten de wereld over om een cent te verdienen. Met bewondering praten ze over onze koning (en Van Persie) en hun koninkrijk (dat ooit was). Van criminaliteit heb ik niets gemerkt (dat was vroeger) wel van de verkiezingen, de politici, dat zijn de echte criminelen hier!